Het verwachte dipje ….

Het moest er een keer van komen! Deze week kwamen er een paar kleine barstjes in mijn, over het algemeen, goede humeur. En dat begon eigenlijk maandag. We kunnen ons niet alles ontzien dus een keertje lekker uit eten, moet op zijn tijd kunnen, toch?! Met een groep vriendinnen hebben we zondagmiddag heerlijk geluncht bij het lekkerste visrestaurant van Den Haag. Het was een feestje en ik heb me redelijk ingehouden ondanks het gigantische voorgerecht met alle soorten sushi en het enorme ‘grand dessert’ met een overvloed aan lekkers. En ware lust voor het oog dus voor de smaakpapillen was het helemaal een lange blije vrolijke polonaise. Een paar kleine hapjes waren het maar, meer voor het proeven, dacht ik. Maar als je dan de volgende ochtend op de weegschaal staat en die geeft bijna een kilo meer aan …. dan zie ik alleen de letters S P I J T voor mijn ogen dansen!

Kleuren binnen en/of buiten de lijn(tjes)

En dat moet ik afleren van mezelf! Mijn reptielenbrein roept dan om het hardst dat het toch echt mijn eigen schuld is en dat ieder pondje door het mondje komt maar ik denk niet dat ik een kilo eten naar binnen heb gestouwd. Sterker nog, ik moet er niet aan denken. En het is niet mogelijk om altijd maar in het gareel te lopen en binnen de lijntjes te kleuren. Juist die kleine uitstapjes en uitspattingen houden het leven leuk. Heel eerlijk, ik had er toch vreselijk de pest in dat die kilo er pas woensdag weer af was. Maar laten we het positief zien, hij is er weer af met een paar onsjes extra!

Moe en teleurgesteld

Deze week merkte ik ook een flink stuk vermoeidheid vooral in mijn hoofd maar eigenlijk is dat ook niet meer dan logisch. Een nieuwe baan met heel veel nieuwe indrukken, een nieuwe hobby als sporttherapeut bij een ploeg uit de Korfbal League (hoogste niveau) met flinke reistijden naar uitwedstrijden en natuurlijk minstens drie keer in de week sporten bij Mandy (en als het even kan ook nog een of twee keer spinnen). Toch levert het sporten mij nog steeds energie op ondanks de ‘afbeulpraktijken’ van Mandy deze week. Het enige minpuntje is een nare blessure in mijn voet (tenen) die voor heel vervelende zenuwpijn zorgt en die zo af en toe flink opspeelt. De enige oplossing lijkt een operatie maar zes weken niet sporten, past niet in mijn huidige schema en is dus voorlopig echt geen optie. Dus hopen we op betere tijden!

Al met al was dit, zowel geestelijk als lichamelijk, een pittig weekje maar ik verheug me gewoon weer op volgende week. En morgen ga ik met de andere winnaar uit de Drechtsteden, Eveline, richting de door Jill beloofde verrassing. We gaan als laatsten van alle afvalraces en ik ben hartstikke benieuwd! Op naar Breda ….

Groetjes, Karin

Karin wordt begeleid door Enforce Drechtsteden en is bij ons te volgen via Facebook en YouTube.