Het einde van De Afvalrace komt in zicht en dit zorgt ervoor dat ik gespannen raak. Waarom? Het gaat toch goed, ik heb resultaat en ik voel me goed. En toch wil ik meer en beter.

Het is nooit goed genoeg. Herkenbaar? Dit heb ik in ieder geval wel. Een stemmetje in mijn hoofd kan steeds de resultaten en progressies naar beneden halen. Want mijn streven -25 kg gaat niet meer lukken. En de -20 kg is ook maar de vraag of dit gaat lukken. Het liefst zegt dat stemmetje dan; zie je wel, het lukt je niet, je kan het niet.

Aan de andere kant heb ik een stemmetje dat positief is. Want wat als het wel lukt? Dan is het dus geslaagd? Op de een of andere manier maakt dit me ook onrustig. Ik weet niet goed wat ik hiermee moet.

Wat is het brein toch interessant. Maar zo ingewikkeld. En ik weet niet of dat typisch vrouw is, maar het vliegt van het ene uiterste naar het andere uiterste. Als ik goed in mijn vel zit, hoor ik deze gedachtes/stemmetjes en laat het hierbij. Ik ben een nuchter persoon, weet dat het flauwekul is en laat het langs me heen glijden. Maar bepaalde momenten per maand, ja die hormonen doen veel, gaat dit een stuk lastiger.

Afgelopen weken merk ik ook dat het moeilijker gaat. Ik val niet terug in oude patronen, maar mijn hoofd is drukker. Het is druk op het werk, carnaval komt er aan en er zijn bepalende momenten die voor spanningen zorgen.
Dit zorgt ervoor dat ik minder rust heb, zowel fysiek als mentaal. En ik merk dat die wisselende stemmetjes alle kanten op gaan. Dit irriteert en ik wordt er moe van.

Nu klinkt het net of is schizofreen ben, met al de stemmetjes. Maar dat is niet zo (volgens mij).
Ik weet dat mijn hoofd altijd verschillende dingen zal zeggen/denken. Het belangrijke is wat ik hiermee doe. Ik probeer steeds vaker te accepteren dat dit zo is en er verder niet veel mee te doen. Want boos of geïrriteerd worden heeft geen nut. Dat resulteert namelijk vaak in foute keuzes en destructief gedrag. En uiteindelijk een negatief zelfbeeld.

Over een paar weken is het carnaval, een tijd waar ik volledig op ga in de vrijheid, losse en uitbundige momenten. Vaak zonder rem.
Ik ben zo in conflict met mezelf hoe ik de dagen door ga komen. Ik wil niet al mijn resultaat kwijt raken met een paar dagen carnaval. Maar ik wil ook optimaal genieten van het heerlijke gevoel en het mooiste feest van het jaar.
Een uitdaging, met veel uiterste. In mijn volgende blog gaan jullie lezen hoe ik hier mee om zal gaan.

Groetjes Birgit

Birgit wordt begeleid door Enforce Halderberge, je kunt Birgit ook bij ons volgen via Facebook en YouTube.