Ik heb goed nieuws! Ik heb ongelofelijk en geweldig nieuws! Waar ik dacht dat ik al een tijdje stil stond en de motivatie begon te verliezen, was ik bijna vergeten hoe ver ik al gekomen ben. Natuurlijk weet ik ook ergens in een donker hoekje van mijn gedachten welke stappen ik al ondernomen heb en welke (tussen-)doelen ik al behaald heb, maar dat concrete bewijs kreeg ik dan ineens een paar dagen geleden.

Hoewel ik ergens liever langer had gewacht met nieuwe kleding kopen, omdat ze dan toch te snel weer te groot worden, was het toch echt nodig. Inmiddels liep ik rond met tenten en kwam ik zelfs gaatjes te kort in mijn riem. Ik voelde mij ook niet meer fijn in de kleding die ik droeg. Dus een broek en een blousje was dan ook geen overbodige luxe.

Eenmaal de winkel binnen voelde ik mij onwennig. Er zijn een paar winkels waar ik meestal wel kan slagen en ik weet dan ook precies welke maat ik moet pakken. Maar nu voelde ik mij een beetje verloren. Ik wist dat ik mijn oude maat niet meer had, maar welke dan wel? Om een lang verhaal kort te maken, ik ben een aanzienlijk aantal keren terug de winkel in gerend op sokken en te grote kleding om weer een maatje kleiner te pakken. Aan het einde van de rit kwam toch echt de realisatie: ik ben van maat 48/50 naar maat 44 gegaan! Een maat waarvan ik zeker dacht te weten dat ik daar nog lang niet was, maar het keiharde bewijs is daar. En ik kon geen groter gat in de lucht springen dan dat ik al deed.

Eén van mijn doelen voor de Afvalrace was om maat 42 te halen. Iets waarvan ik laatst niet zo zeker was of ik het nog wel zou halen. Maar nu is dat doel binnen handbereik. Deze opsteker geeft mij de motivatie en energie om in die laatste fase nog even te knallen. Al zou het ook jammer zijn van dat nieuwe blousje dat ik zojuist heb gekocht…

Een ander doel voor deze laatste fase is om goed naar mezelf te kijken en een beter (en objectiever) beeld te krijgen. Ik weet dat ik geneigd ben om vooral mijn negatieve aspecten te vergelijken met de positieve aspecten van andere, waardoor ik altijd slecht uit de verf kom. Dit is een gewoonte die veel dieper ligt dan mezelf alleen maar te zwaar vinden, maar je moet ergens beginnen, toch?

Toevallig ben ik een evenbeeld van mezelf tegengekomen een dag na weer een heftige ‘vergelijking-sessie’ (zo noem ik het maar even). Iemand kwam naar mij toe met de vraag over waar ik mijn bh’s kocht omdat zij ook grote borsten heeft en ook last heeft van rugklachten. Wat bleek: zij was net begonnen met sporten omdat zij ook moet afvallen om in aanraking te komen met een borstverkleining. Ook zij heeft moeite met kleding kopen vanwege haar borsten. Ook zij heeft een heftige suikerverslaving. Alleen was er één ding anders: ik ben niet meer zo. Ik ben afgekickt van de suiker en ik hoef niet meer in de plus-afdeling van een kledingwinkel te shoppen. Ik ben letterlijk de persoon tegengekomen die ik aan het begin van de Afvalrace was. En ergens zou ik haar willen helpen, omdat ik weet hoe hulpeloos ik mij voelde vóór de Afvalrace, maar ik weet ook dat ikzelf nog een lange weg te gaan heb. Ik ben er nog niet, maar mijn doelen liggen voor het eerst binnen handbereik.

Groetjes Tessa

Tessa wordt begeleid door Enforce Amsterdam, je kunt Tessa ook bij ons volgen via Facebook en YouTube