Afvallen doe je niet alleen. Afvallen is topsport en het beste resultaat bereik je met een goed team om je heen! Niet alleen tijdens de afgelopen periode tijdens de Afvalrace, maar eigenlijk mijn hele leven ben ik hier mee bezig. De mensen om mij heen beleven dit samen met mij, al mijn up’s en down’s en al mijn uitdagingen. Daarom heb ik voor deze blog 3 lieve mensen die heel dicht bij mij staan gevraagd deze blog iets over mijn afvalrace te schrijven.

Deze mensen zien naast de leuke momenten mij ook op m’n slechte momenten, kennen mijn onzekerheden en frustraties. Daarom wil ik gelijk van de gelegenheid gebruik maken om ze te bedanken voor hun onvoorwaardelijke steun en vertrouwen in mij, dank je wel!!
Hierbij geef ik het woord aan mijn moeder Ineke, mijn vriendinnetje Esmée en mijn lieve vriend Ferdy.

Mijn moeder Ineke:

Naast mij zit jouw zoon in zijn wipstoeltje. 38 jaar geleden zat ik zo naast jou.
Wat vliegt de tijd! Van een vrolijke baby, werd je een ondernemende peuter. En toen je eenmaal op de kleuterschool zat, ging er een wereld voor je open. De eerste keer dat ik je kwam halen, hoorde ik spelende kinderen in de gymzaal. Ik ging natuurlijk even gluren. En wie hoorde ik boven iedereen uit………….mijn meisje, bovenop het klimrek, helemaal in haar element.

Je had het naar je zin op school, maakte makkelijk vrienden en genoot volop. Thuis moest je wel eens tot de orde geroepen worden, want je was me er eentje. Een wildebras zei oma dan.

Jouw wereld veranderde toen pappa overleed.
Je was net 11 jaar. Te jong om te weten hoe je hier mee om moest gaan en te oud om gewoon verder te gaan.

Waarschijnlijk is hier de basis gelegd van je “gewichtsprobleem”. Nu weten we dat stress een grote factor is. En stress hebben we gehad.

Toen je een jaar of 16/17 was, ging je voor het eerst lijnen en het jojoën was begonnen. In 2010 was je het beu en ging je aan het “shaken” met als resultaat…….maatje 38. Maar toen werd je zwanger van Lily. Je lijf was hormonaal van slag en de kilo’s vlogen er weer aan. Inmiddels is ook Lars geboren.
Twee heerlijke mensjes waar je veel van houdt. Maar die kilo’s zitten je toch nog steeds in de weg.
Daar kwam de afvalrace voorbij en je bent er volop ingegaan. Het afvallen gaat niet zo vlug als je zou willen, maar beetje bij beetje………

Je komt er wel, ik weet het zeker! Je hele leven heb je geknokt en gestreden om je doel te bereiken en dat zal je deze keer ook lukken. Het is niet altijd makkelijk, maar je zet door. Er zijn genoeg mensen om je heen die van je houden en je steunen. En een van die mensen ben ik. Ik ben ontzettend trots op je. Ik hoop dat jij op 3 april net zo enthousiast op dat podium staat als destijds bovenop dat klimrek.
Mamma

Mijn vriendinnetje Esmée

En dan vraagt je lieve vriendin ineens om een blog over haar te schrijven… Tja waar zal ik eens beginnen.
Martine en ik kennen elkaar al bijna ons hele leven. We groeiden met elkaar op als buurmeisjes, en als pubers gingen we samen stappen. Daarna ging Martine verhuizen uit Rotterdam en hebben we altijd contact gehouden. Je kan wel zeggen dat we samen volwassen zijn geworden. We hebben veel meegemaakt; vakanties, verhuizingen, ruzie, liefdesverdriet, nieuwe liefdes en mama worden. Zulke ervaringen maakt je vriendschap sterk en mooi, en dat is onze vriendschap ook. Wij kunnen alles tegen elkaar zeggen.

Zo heb ik ook al de worstelingen en verdriet van Martine meegemaakt rondom het aankomen en afvallen. Ik heb haar altijd geprobeerd te steunen in elke keus die ze daarin maakte. Ik heb haar frustratie gezien als het niet lukte of ze die bekende “knop” niet kon vinden.
Deze keer is het anders, ik ben altijd al trots op haar, maar nu vind ik haar zo’n bikkel. Ze probeert alle ballen hoog te houden, en dat is soms erg lastig. Nieuwe baan, huishouden, man, kinderen, sporten en letten op je voeding. En deze bikkel flikt het maar gewoon!
Hou van je Tien, en ga zo door!
Liefs Esmee

Mijn vriend Ferdy:

Race? Qua definitie niet geheel passend, althans, persoonlijk speel ik spelletjes om te winnen en als ik race geldt dit eigenlijk ook. Voor Martine is deze race echt wel meer de challenge! Meedoen is ook hier veel belangrijker dan winnen. Daarnaast geldt ook bij deze “race”, om ver te eindigen heb je talent nodig en daarnaast kei hard trainen! Even los van alle andere deelnemers, is dat wat mij het meeste trots maakt. Martine haar inzet en haar doorzettingsvermogen! Zoals jullie al in haar eerdere blogs hebben kunnen lezen, de weegschaal is en zal nooit haar beste vriend worden. Niet eens een vriend, soort van duiveltje onder haar voeten! Zoals onze zuiderburen zeggen….de weegschaal speelt met uw voeten. Dat deed hij altijd al en zal dat ook blijven doen.

Martine wist deels waar ze aan begon. Doel werd gesteld en de benodigde inspanningen en commitment werden en worden nog geleverd. De nodige kilo’s zijn verdwenen en dit worden er meer, langzaam maar zeker, maar de dalende lijn is zeker ingezet. Ik als partner zie haar worstelingen, de teleurstellingen en zoals zij noemt “de mindfucks” komen en gaan. Ik ben er heilig van overtuigd dat dit voor maar weinig mensen gegeven is om hiermee te dealen, door te zetten en je niet klein te laten maken. Dat ze kan incasseren komt nu ook goed te pas tijdens haar bokstrainingen, maar haar verdediging laat maar weinig door. Hoofd omhoog en de daarbij behorende dekking. Kom maar op! Deze challenge, race, strijd, ups-and-downs, alles voor dat ene doel. Dat doel wat al jaren geleden als een soort van stip op de horizon is gezet. De weg er naar toe is geen race, het startschot heeft Martine zichzelf al jaren geleden gegeven, de finish? Tja, Martine is geen 13 in een dozijn, haar finish is een dynamische lijn die verder naar achter schuift naarmate ze deze verder nadert. Martine is strijdbaar, overtuigd dat ze het kan en legt de lat altijd iets hoger, of zoals in dit geval, de finishlijn weer net wat verder. Kan ze dit alleen? Kan überhaupt iemand zoiets alleen? Natuurlijk niet, zo’n traject, levensstijl kan je alleen volhouden en verder eigen maken met de hulp en steun van familie, vrienden en de professionals die hierbij ondersteunen.

Bijzonder om zo’n traject/challenge van dichtbij mee te mogen maken. Trots op Martine en haar eindeloze inzet, op Enforce en hun aanpak en gedreven medewerkers, trots dat mijn partner niet opgeeft, trots op wat ze bereikt heeft en zeker nog verder gaat bereiken. De finale komt dichterbij, een finale die voor iedere deelnemer vast anders voelt. Doelstellingen wel of niet behaalt, jezelf wel of niet beter leren kennen, een challenge afsluiten met een feest! Dat verdient Martine, dat verdienen alle kandidaten. Geen finale als in, deze strijd is geleverd, een finale als in, het einde en het begin van een nieuw hoofdstuk. Nieuwe verbeterde levensstijl, mindset, betere versie van jezelf.

Martine, lieve schat, ik/wij zijn trots op jou! Wij als in ons gezin! Trotse partner en trotse kids!
You can do it!
You got this!
You did it!
You enforced yourself!

Ps, uiteindelijk is onderstaande weegschaal hetgeen wat echt telt! Dat deze maar altijd in balans mag blijven. Net zoals je leeftijd……your weight is just a number! And you are so much more!

Martine wordt begeleid door Enforce Breda-Ulvenhout, je kunt Martine ook bij ons volgen via Facebook en YouTube.