Dat was mijn eerlijke, realistische toekomstperspectief geweest als ik mezelf niet nu bovenaan mijn prioriteitenlijstje had gezet. Mijn naam is Laressa. Ik ben 23 jaar oud. Ik weeg momenteel 106kg, nog nooit ben ik zo zwaar geweest. In de komende 180 dagen wil ik minstens 25kg afvallen. Mijn streefgewicht is 70-75kg. Mijn gewicht en eetgedrag heeft altijd een grote rol in mijn leven gespeeld. Meerdere malen heb ik alles op alles gezet om af te vallen.

In 2015 ging ik aan de slag met een personal trainer. De resultaten waren fantastisch; ik viel zo’n 25kg af, mijn kleding zat beter en mijn zus gaf aan dat ze voelde hoe slank ik was toen ze mij omhelsde. Aan discipline weinig tekort. Ik liet me wel eens gaan, ik at dan ongezond of sloeg de sportschool over maar ik had doelen voor ogen en ik behaalde ze.

Wat de buitenwereld niet zag, is dat ik fysiek veranderde maar mentaal ontzettend vast zat. Ik voelde me depressief en at dwangmatig. Ik spuugde ook mijn eten uit, ook als ik binnen mijn macro’s had gegeten. Het sporten en afvallen werd een obsessie: ik bezocht de gym soms 3 keer op een dag en belandde in een cirkel van sporten, bingen, overgeven en in bed liggen.

IK HAD HULP NODIG

Uiteindelijk viel de personal training weg en langzaam maar zeker ben ik alle kilo’s weer aangekomen, plus zo’n 10kg extra. Ik voelde me rot, keek terug naar foto’s van toen ik ‘fit’ was en huilde erom, vooral omdat ik mij toen dik voelde. Nu pas besef ik dat ik toen slank was en dat dat is hoe ik eruit wil zien.

Ruim een jaar na de personal trainer gezien te hebben, voelde ik wat dingen knagen. Ik had hulp nodig. Professionele hulp. Ik besloot op zoek te gaan naar hulp die bij mij paste en ben nu zo’n 3 jaar in behandeling. Het begin was erg moeizaam, ik zat met mijn gewicht maar kon het soms niet eens opbrengen om op te staan en te douchen, laat staan sporten en gezond eten.

In het afgelopen jaar heeft de meeste verandering plaatsgevonden. Ik kon eindelijk zien dat ik goed ben zoals ik ben, met of zonder alle kilo’s. Ik vond koken weer leuk en voetbalde graag. Ik besloot antidepressiva te slikken. Dat heeft voor mij onwijs geholpen; zo goed, dat ik dat nu weer aan het afbouwen ben.

Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een mooie vrouw maar wel een vrouw met overgewicht. Ik kan dat nu toegeven zonder boos te worden op mezelf. Ik durf mezelf aan te kijken en te zeggen: “Lares, laten we wat fitter worden, dat voelt zo fijn!” Geen woede, geen schaamte. Wel eerlijkheid en liefde.

BODY, MIND, BODY & MIND

Dus, in 2015 had ik het fitte lichaam dat ik nu graag zou willen hebben. Nu heb ik de mentale kracht waar ik zo naartoe heb gewerkt. Het is nu tijd om body en mind samen te brengen. Juist nu, nu ik mezelf kan waarderen zoals ik ben en ik weet: dit kan alleen nog maar beter. Juist nu, nu ik niet boos ben op mezelf en ik kan genieten van het proces dat leidt naar fitter worden.

Ook nu heb ik weer hulp nodig. Hulp bij het samen laten vloeien van fysiek en mentaal. En dus meldde ik mij aan voor De Afvalrace. Tijdens mijn intakegesprek met Petra (Mastertrainer bij Enforce Amsterdam) werd duidelijk dat ik serieus word genomen en dat de afvalrace 6 maanden lang keihard werken is. Dat betekent discipline, doorzetten en support durven vragen als ik het nodig heb. Als ik iets heb geleerd in de afgelopen jaren is het wel dat ik hulp mag vragen; ik ben niet alleen. Verder ga ik mij beroepen op de discipline die ik had en nog steeds heb. Ik weet dat als ik me ergens in vastbijt, ik niet loslaat tot ik tevreden ben. Doorzetten tot het einde. Regen, onweer, rotdag: de aankomende 6 maanden worden een bron van positiviteit, inspiratie en ontwikkeling.

Petra, Enforce Mastertrainer en mijn coach, vroeg mij: wat als je doorgaat zoals je nu doet? Die vraag is bij me blijven hangen. Ik wil fit worden, me fit voelen, blij zijn met wie ik ben, genieten van het proces en de weg naar een betere en gezondere versie van mezelf. Ik wil een fitte moeder worden, lange wandelingen kunnen maken op reis. Ook op professioneel vlak merk ik dat ik een bepaalde energie mis. Ik wil sterk in m’n schoenen staan en daar heb ik ook gewoon een sterk lichaam voor nodig. Ik wil ondernemen, kunnen inspelen op de ontwikkelingen in de wereld en dat fysiek en mentaal bij kunnen benen!

Als ik doorga zoals ik nu doe, dan ben ik straks 24 en raak ik buiten adem tijdens het strikken van m’n veters. No way I’m gonna let that happen.

Groetjes Laressa