Ik ben Claudia, ik woon in Tilburg en ik ben sinds 7 jaar een alleenstaande mama van 2 prachtige dochters van 12 en 9 jaar en mijn lieve zoon van 9. Daarnaast heb ik een leuke afwisselende baan als project handler op de marine afdeling bij Alfa Laval, waarvoor ik 32 uur/5 dagen per week werk.

Mijn kindjes zijn om het weekend en van dinsdag op woensdag bij hun papa. Ik hou van foto’s maken, voetbal, lekker met de kids zwemmen, spelletjes doen en dagjes weg. Ook hou ik van nieuwe actieve uitdagingen aangaan, mijn grenzen verleggen (zoals afgelopen zaterdag abseilen van de euromast), maar deze afvalrace wordt mijn grootste uitdaging tot nu toe.

Mijn passie is voetbal en dit doe ik nu bijna 30 jaar op het veld en in de zaal. Hier word ik blij van en omdat ik nu alleen nog maar in een 30+ team zit, met 8 vrijdagen voetbal per jaar, “probeerde” ik ernaast nog te boksen op dinsdag avond.

De laatste jaren na de scheiding voelden voor mij als een rollercoaster met ups and downs, waar weinig tijd over is voor “mezelf” en langzaamaan mijn sportieve activiteiten naar de achtergrond verdwenen en ik ook weer veel aangekomen ben. Door de dagelijkse hectiek/stress, mis ik vaak de energie/zin/tijd om nog te gaan sporten. Als ik me alleen voelde of veel stress had of het zat tegen, dan ging ik ’s avonds op zoek naar snoep/cola/chips. Elke keer zei ik tegen mezelf, ik wil nooit meer zwaarder wegen dan 85 kilo, en daarna ik wil niet zwaarder wegen dan 90 kilo en zo verschoof de lat langzaam omhoog en voelde ik ook meer ongemakken.

Opzij, opzij, opzij … maak plaats maak plaats maak plaats…

Hoe ga ik in hemelsnaam in mijn al drukke schema met 3 sportende kinderen en een drukke baan, tijd in bouwen om zelf meer te gaan sporten. Mezelf op de eerste plek zetten ipv de vierde.

Een dag uit mijn leven:

Wekker, snooze…… snooze………. snooze snooze, opstaan 06.45, kinderen wakker maken, brood/fruit klaarmaken voor school, en eten, meiden naar de ene school brengen, mijn zoon naar de andere en dan vlug naar mijn werk in Breda tot 17.30, daarna snel de kinderen van de BSO’s halen en mijn zoon bijvoorbeeld naar de training brengen om 18.00 uur. Tussendoor snel naar huis om alvast het eten op te zetten en dan weer mijn zoon na de training ophalen om vervolgens te gaan eten om 19.30. Dan is het bijna bedtijd voor de jongste en ga ik nog met de oudste samen knuffelen voordat die ook naar bed gaat, nog snel wasje doen, en daarna plof ik op de bank.

Ik had in 2018 De Afvalrace al voorbij zien komen en me zelfs ingeschreven, maar door de drukte niet doorgezet om er verder op in te gaan. “geen tijd”.

Dit jaar zag ik het weer voorbij komen en heb ik me weer ingeschreven. Toen Remco mij belde om een afspraak te maken, gaf ik al meteen aan, dat ik niet veel tijd had. Hij zei toen; “dan sta je maar een uur eerder op om te gaan hardlopen”, hier moest ik hard om lachen.

Het eerste gesprek met Remco van Enforce Tilburg was heel confronterend, maar het heeft me wel aan het denken gezet.

Ik had nooit gedacht dat ik geselecteerd zou worden, maar toen hij mij op donderdag ochtend belde, dat hij om 17 uur nog metingen wilde doen, was mijn eerste reactie, geen tijd/werk/druk/kids etc. Ik heb opgehangen, maar besefte toen dat dat nou precies de reden is waarom ik niet verder kom momenteel. Ik heb vrij genomen op het werk en tot mijn grote verassing was ik de gelukkige en daar ben ik heel dankbaar voor. Sommige zijn sceptisch over mijn deelname, omdat ik het al zo druk heb. Maar ik ga er voor de volle 100% voor.

En dan aan de slag

Het begint op zaterdag meteen met vlog camera’s en “voor” foto’s, mijn favoriete onderdeel en ik voel me er erg ongemakkelijk bij, vooral ook het inzoomen bij de eerste gezamenlijke workout. Normaal maak ik 300 foto’s en zit er met moeite 1 tussen die ik de moeite waard vind, Ik sta nooit leuk op foto’s (vind ik), daarom maak ik ze liever zelf. Onderweg naar huis voel ik me blij dat ik mee mag doen, maar ook verdrietig, omdat ik erg op zie tegen het vloggen. Toen ik de eerste vlog zag, waar alle deelnemers in voorgesteld werden, had ik het ook echt moeilijk om mezelf terug te zien en wat zou iedereen er wel niet van vinden. Ik voelde me de hele dag rot. Ik moest echt mijn knop omzetten, dit is waarom ik deze uitdaging aangegaan ben. Zo wil ik er niet meer uitzien! Na een hele leuke vlog training bij Scooperz, ben ik druk aan het oefenen met de vlogfilmpjes, welke binnenkort te zien zullen zijn op de site van De Afvalrace.

De eerste opdracht was een weekschema maken en mogelijke sportmomenten erin verwerken. Het is zoeken en hoe doe ik het met de kinderen, maar het is gelukt. En je raad het al, ook hardlopen om 6 uur ‘s morgens is erin verwerkt en ondertussen ook al een paar keer uitgevoerd met het handige opbouwschema wat ik van Remco heb gekregen. En weet je wat…. ondanks dat het dan nog vroeg is en donker en soms nat, is het eigenlijk best lekker om zo de dag te beginnen. Ik ga nu 4 keer per week sporten en ik heb best veel last van spierpijn, en ik ben heel moe elke avond, maar daar laat ik me niet door tegenhouden. De eerste week heeft al zijn vruchten afgeworpen en de eerste kilo’s zijn er af.

Ik houd nu ook mijn eten bij in de “food” app. Zo zie je snel welk eten je beter wel of niet moet pakken. Ik dacht dat ik een weekmenu zou krijgen, maar ik mag het zelf uit gaan vinden en zoeken wat het beste bij mij past. Overdag lukt me het al aardig om de juiste voeding te kiezen, bij het avondeten is het nog een beetje zoeken. Ik heb een beetje de neiging om heel weinig te gaan eten om resultaat te behalen, maar dat is niet de juiste manier.

De belangrijkste en moeilijkste opdracht voor mij is het vast leggen van waar je nu staat en waarom en wat je commitment is voor de toekomst.

Eigenlijk ben ik er nog niet helemaal uit en in gesprekken met Remco kom ik steeds weer wat verder. Ik ben eigenlijk al sinds mijn pubertijd onzeker over mijn uiterlijk en mijn gewicht heeft altijd geschommeld.

Het is belangrijk te weten waar je vandaan komt, zodat je niet steeds weer terugvalt in oude patronen. Ik kan mijn vinger er nog niet opleggen. Ik ben heel kritisch op mezelf en leg de lat vaak te hoog, waardoor het misschien onmogelijk is om mijn doelen te behalen en je het eigenlijk nooit goed genoeg doet.

Ik ben nu afspraken met mezelf aan het maken wie ik wil zijn en hoe ik daar ga komen. Ik ben nu aan het zoeken naar een boek om mij te helpen mijn mindset te veranderen en trots op mezelf te gaan worden. (tips zijn welkom)

Brutaal eerlijk tegen jezelf zijn is de boodschap die we meekrijgen, zodat er straks een zelfverzekerde, energieke vrouw staat na 180 dagen.

Liefs Claudia