Inmiddels zijn we een maand verder en merk ik progressie. Ik voel me fitter en sterker maar ben er nog lang niet. Het is nog een lange weg te gaan en soms demotiveert mij die gedachte. Ik probeer het los te laten en trots te zijn op wat ik tot nu toe heb bereikt, want dat mag. Hoe langer ik bezig ben met dit traject, des te meer ik mij besef hoe belangrijk de mensen om je heen zijn. Voor iedereen die mij support, bedankt!! Maar toch springen er twee helden er voor mij uit en dat mag ook een keer gezegd worden.

Ik ben geen ster in het uiten van mijn gevoel, je zal mij dan ook niet zo snel horen over echte emoties. Ik lach het vaak weg en/of maak er een grapje van. Ik probeer het altijd van een andere kant te kijken want ja, always look on the bright side of life! Maar mijn trainer en sportbuddy zijn twee echte strijders. Die prikken door iedere lach heen maar zorgen er ook voor dat ik weer kan lachen.

Mijn trainer, Yusuf alias Iron Legs. Vanaf onze eerste ontmoeting heeft hij mij altijd het gevoel gegeven dat hij in mij en in het proces gelooft en dat doet mij goed. Bij iedere training hebben we een momentje dat we zelf reflecteren, vaak vertel ik dan hoe ik mij voel en hoe de week was en in plaats van het gevoel weg te praten gaat hij echt met mij het gesprek aan. Hij deelt zijn ervaringen waardoor we na elke training steeds een sterkere band krijgen. Bij iedere training laat hij mij doen geloven dat ik meer aan kan dan dat ik denk. Hij geeft mij voortdurend tips en tricks om nog meer resultaat te kunnen behalen. Daar ben ik hem dankbaar voor.

Ik vind het tof dat ondanks hij mij traint en hij mijn coach is, dat er altijd ruimte blijft om te ouwehoeren. We kunnen lachen, grappen maken over en met elkaar of juist serieus zijn. Hij vertelt over zijn progressie en laat vol trots dan zijn stalen boven benen zien. Yusuf bij deze; geassocieerd naar de superheld Iron Man, ben jij de superheld voor mij Iron Legs.

En uiteraard mag ik niet mijn sportbuddy vergeten. Aliye, mijn steun en toeverlaat. De reden dat ik überhaupt mezelf heb ingeschreven voor de Afvalrace. Niet omdat zij perse vond dat ik moest gaan afvallen maar wel omdat zij zag hoe ongelukkig ik werd van mezelf. Ik wilde het niet onder ogen komen en negeerde eigenlijk mijn situatie weg. Gelukkig was zij daar. Degene die al een aantal jaar achter mij staat en door dik en dun (letterlijk) steunt. Sinds kort traint zij met mij bij Enforce XL Rotterdam en wat ben ik trots op haar. Hoewel zij het tegenovergestelde van mij traint, zie ik dat zij ook hard bezig is. Aankomen en sterker worden is net zo moeilijk als afvallen, daar stond ik nooit zo bij stil maar hoe ik haar soms bezig zie, petje af.

Ik kan goed mezelf tegenspreken, in plaats van trots zijn ben ik vaak gefrustreerd op mezelf en door mezelf maar zij weet mij altijd op te fleuren. Zit ik er doorheen, dan is zij daar en andersom. Ik ben haar dankbaar en dat zal ik altijd zijn. Het is niet uit te leggen in woorden hoe erg ik haar respecteer voor alle moeite die zij in mij heeft gestoken om mij van mijn luie reet af te halen en hoe zij de knop heeft weten om te draaien in mijn hoofd. Zij heeft het altijd geroepen; “Je kan dit!” En ook al geef ik het niet graag toe, ze heeft gelijk.

Liefs, Christina

Christina wordt begeleid door de mastertrainers van Enforce Rotterdam, De Afvalrace wordt gesponsord door New Care supplements