Hoesten en proesten
Eind vorig week won de griep het helaas (dik) van mijn weerstand. Na nagenoeg het hele weekend tussen bed en bank te hebben gezworven, wilde ik maandag toch gewoon gaan werken. Maar door de korte en gebroken nachten viel het deze week echt niet mee en miste ik her en der (een berg) energie. Ik heb vooral geprobeerd om zittend te slapen maar als ik eenmaal toch weer onderuit gezakt was, schrok ik wakker van een hoestbui waar de buren ongetwijfeld van hebben mee genoten. De mensen die ook geveld zijn of waren, herkennen dit vast. Omdat mijn kaarsje door de slechte nachtrust ’s avonds vrij vroeg uit ging, heb ik deze week niet getraind. Ik heb nu nog een weekend om bij te tanken maar maandag ben ik zeker weer van de partij voor de echte eindsprint want het eindgala op 5 april 2019 komt nu wel echt heel dichtbij.

Het fietsseizoen is geopend …
Ik ben net thuis van een etentje met de fietsvriendinnetjes, wat ik natuurlijk niet wilde missen. Symbolisch hebben we vanavond ons fietsseizoen geopend en we verheugen ons allemaal heel erg op de mooie tochten en de vele kilometers die we weg willen trappen. De eerste fietsdate voor zondag a.s. is een feit nu het weer mee lijkt te gaan werken maar helaas lukt het mij niet om een rondje in de buitenlucht mee te trappen. Enforce heeft namelijk nog een mooie verrassing voor ons in petto waar ik me natuurlijk erg op verheug maar hierover volgende week meer ….

Hoogte- en dieptepunten
Om al heel even terug te blikken op het mooie avontuur van de Afvalrace zijn er diverse hoogte- en dieptepunten de revue gepasseerd. Het fitter en gelukkiger worden, winnen het met gemak van de kleine pijntjes die helaas onvermijdelijk bleken. Het was super om met gezellige mensen en een toptrainster serieus maar met veel plezier aan de slag te zijn. Helaas zijn de kilo’s bij mij niet zo hard gegaan als ik vooraf had gehoopt maar ik zie en voel zeker verschil aan mijn lichaam. Als ik dan naar mijn slechtste foto kijk van de afgelopen jaren (nee, die wil ik echt niet met jullie delen), ben ik hartstikke trots op mezelf dat ik dit avontuur ben aangegaan.

Het is zo waar dat de laatste loodjes het zwaarst wegen maar we gaan ervoor. Ik wil alle mede-afvalracers succes wensen voor de slotfase en ik verheug me er zeker op om jullie over twee weken weer te zien. En voor nu ga ik nog snel aan de slag met mijn herstelslaapjes!

Welterusten en tot volgende week!
Groetjes, Karin

Karin wordt begeleid door Enforce Drechtsteden en is bij ons te volgen via Facebook en YouTube.