Wat is er al voor mij veranderd

Ik heb deze week herfstvakantie en mijn zus zit in Zuid-Spanje. Ik had haar aan de telefoon en ze vroeg of ik het leuk vond om ook een paar dagen te komen. Het appartement was groot genoeg en het vliegen was ook niet iets om van wakker te liggen.
Toch zei ik nee, want ik ga sporten. Ik heb een commitment gemaakt en daar wil ik volledig voor gaan. Dat dat uit mijn mond kwam vond ik wel stoer. Hoeveel behoefte ik ook heb aan wat zon en een lekker zwembad, dit is niet het juiste moment om daarvan te genieten. Deze week ben ik naast 3x sporten met Mandy op maandag om 07.15 uur baantjes gaan zwemmen. Ik ben stukken gaan fietsen, wandelen met mijn ouders en de honden en naar de sportschool geweest. Zo had mijn herfstvakantie er vroeger nooit uitgezien.

Zie je al wat aan me?

Na een week sporten met Mandy vond ik al dat mijn onderbuik minder werd. Dat is mijn grootste probleemzone waar ik ook maar niet vanaf kom. Maar ja, na een week? Het zal wel tussen mijn oren zitten, maar nu 3 weken verder krijg ik het ook van mensen om mij heen te horen. Dames van het trainen, mijn ouders waar ik op bezoek was en zelfs Mandy zei het van de week. Dat is wel echt een motivatie om door te gaan, want als dat grootste uiterlijke probleem opgelost of dusdanig verminderd kan worden dan heb ik toch wel echt een heel groot persoonlijk doel behaald.

Ik heb totaal nog geen problemen met mijn rug ervaren (even afkloppen), maar merk wel dat mijn knieën het zwaar hebben. Alsof er ook een reptielenbrein in mijn knieën zit die zegt: “Ja ho even, dit kan jij helemaal niet”. Toch geef ik dit keer niet op, want hier moet je juist doorheen. Koelen, rustig aan doen en weer door.

School

De kinderen in de klas zijn ook heel blij met mij en dat ik zo fanatiek aan het sporten ben.
Vorige week kwam er een leerling naar mij toe en die zei: “Juf, ik vind jou echt lief”. Toen ik vroeg waarom dat was kwam het volgende antwoord: “Omdat je altijd de traktaties verdeeld”. Die eerlijkheid van kinderen, wat een zaligheid!
Ik had er niet eens bij stil gestaan, maar blijkbaar is dat dus ook aan mij veranderd. Het was voor mij juist een natuurlijke stap. Als je zo bezig bent met wat je eet, hoeveel je eet en wat je dus laat staan, dan staan traktaties wel bovenaan mijn lijstje om te laten liggen.
Ik blij, kinderen blij. Win-win wat mij betreft.

Zusje

Vanmorgen kwam er een appje van mijn zusje. Ik had haar gisteren gezien en verteld wat de weegschaal voor mij doet. Die zie ik langzaam naar beneden gaan. Een beloning voor het harde werken. Ik liet haar mijn eetmeter app zien die we gebruiken bij Enforce. Het motiveerde haar ook om weer bewuster om te gaan met eten en vooral het invoeren ervan. Super leuk om te horen dat wat ik doe, ook aanslaat bij anderen.

We hebben allemaal nog een lange weg te gaan, maar het is een positieve weg, de eerste veranderingen worden langzaam zichtbaar en ik ben zo trots dat ik hier onderdeel van mag zijn.

Groetjes, Eveline

Eveline wordt begeleid door Enforce Drechtsteden, je kunt Eveline ook bij ons volgen op Facebook en YouTube.