Een feestje
De wekker gaat om 06.15 uur. Ik moet eruit. Een nieuwe werkdag staat voor de deur. Na het ochtendritueel zit ik beneden klaar voor het ontbijt. Ik kan mijn dag niet opstarten zonder te ontbijten. Ik heb aangeleerd dat het ontbijt de start van de dag is. En tegenwoordig begint dit ontbijt als een feestje. Vaak eet ik franse magere kwark met eiwitpoeder. Heb ik nu het geluk dat ik de witte chocoladesmaak heb. Als echte (nog steeds) chocoladefreak is dit zo fijn! En met 189 kcal op de teller kan mijn dag beginnen. Gewapend met een grote fles thee in mijn hand kan ik naar mijn werk.
Alaaf alaaf alaaf
Voor mij geen carnaval dit jaar. In Dordrecht is er sowieso weinig zichtbaar van carnaval, maar ik ben ook niet zo van de bomvolle kroegjes, dronken verklede mensen die wild en zweten om elkaar heen hangen. Nu is dit misschien heel generaliserend, maar dat is mijn ervaring er tot nu toe mee.
Ik ga in plaats van carnaval vieren lekker een weekendje weg. En daar kom ik zelf mijn uitdagingen tegen, want hoe makkelijk is het om lekker hier een broodje te gaan eten, daar uit eten te gaan, bij het ontbijt ook aan de croissantjes, suikerbrood en gebakken ei met bacon te gaan.
Maar naast slenteren is een stadje, gaan we ook lekker het bos in voor een wandeling, kilometers maken.
Groenten
Ik ben geen goede kok, voornamelijk erg saai. Groenten, stukje vlees/vis en ik ben klaar. Ik eet eigenlijk nooit aardappels of rijst. Maar nu komt dat heel goed uit. Ik word blij van broccoli en snijbonen. Daar kan ik zo van genieten. Een stukje kip erbij, een witvisje en ik ben ready to go.
Tijdens De Afvalrace ben ik de worteltortilla’s tegen gekomen. Sla erop, augurkjes, stukjes komkommer, zelfgemaakte tonijnsalade en ik ben happy.
Moeilijke momenten
Mijn moeilijke momenten zitten in het moment wanneer ik thuis kom uit werk. Ik neem naar mijn werk precies mee wat ik mag eten, wat in mijn eetschema past en eenmaal thuis (voordat ik moet gaan koken) vind ik het lastig om niet snel even een stukje kaas te pakken, of een cracker met nutella te pakken. Ondanks dat ik weet dat ik nog geen halfuur later aan mijn avondeten zit.
Na het sporten mag ik vaak nog een proteïne reep en die zorgt ervoor dat mijn chocoladelust afneemt. Maar zoals Donna vorige week al in mijn blog beschreef : “De liefde voor lekker eten zal altijd blijven”.
Hoe nu verder
Het einde van De Afvalrace komt steeds dichterbij en eigenlijk vind ik dat best eng. Je hebt nu zo’n stok achter de deur. Mandy vertelt mij precies wat ik moet doen, wanneer ik pas mag stoppen en hoe de volgende oefening eruit ziet. Omdat wij buiten sporten doen we niets met apparaten zoals in de sportschool. Na De Afvalrace zal ik zelf aan de slag moeten, onder andere met dingen waar ik nog nooit mee heb gewerkt. Best spannend.
Ondanks de goede, fijne begeleiding van Mandy heb ik nog een hoop te leren.
Maar zo ver is het nog niet, eerst nog keihard knallen en blijven doorgaan. Ik kan dit, ik wil dit, ik haal dit.
Over iets minder dan 6 weken is het zover, 5 april is de finale van de afvalrace. Wil je er ook bij zijn? Ik zou het ontzettend leuk vinden en de andere Afvalracers vast en zeker ook! De feestavond start om 19.45 uur en jullie kunnen jezelf inschrijven via de link hieronder!
De tickets zijn gratis, de consumpties zijn voor eigen rekening.
Tot volgende week!
Groetjes, Eveline
Eveline wordt begeleid door Enforce Drechtsteden, je kunt Eveline ook bij ons volgen op Facebook en YouTube.
