Best spannend

8 weken geleden mocht ik voor het eerst meedoen met het trainen. Ik wist nog niet eens of ik was uitgekozen voor De Afvalrace, maar toch zei Mandy: “Zie ik je maandag”?
En daar ging ik, met de nodige kriebels in mijn buik en knikkende knietjes. Vol zelfvertrouwen (zo leek het in ieder geval) liep ik op een groep dames af die eruit zagen alsof ze klaar waren om te gaan trainen. Ik had het juiste groepje gevonden, want er waren nog veel meer mensen op het veld aanwezig. Dit bleek van de korfbal te zijn.

Wat een niveau

In mijn allereerste blog zei ik het volgende:

“Ik mag meedoen met een groep gemotiveerde dames die al langere tijd bezig zijn. Een eigenschap die ik heb, is dat ik het net zo goed (of beter) wil doen dan de rest en zo ver ben ik nog niet. Hier moet ik mijn draai nog in vinden”

Ik heb een hele leuke groep dames met wie ik samen mag sporten. Nog steeds ben ik niet zo ver als de ervaren groep, maar ik merk aan mijzelf dat ik stapjes/stappen maak in mijn vooruitgang. Er hangt een ontspannen, gezellige sfeer, waar enthousiasme en doorzettingsvermogen centraal staan. Ieder werkt op zijn eigen niveau en daar wordt ook op ingespeeld. Toch hoop ik wel dat ik net zo goed ga worden als die dames. Nee, ik weet dat ik ga net zo goed worden, maar ik moet er nog in groeien. Ik kom er wel.

Rijles

Een van de dames uit de groep heeft haar eigen rijschool. Ik heb al 14 jaar mijn rijbewijs, maar ben eigenlijk na het behalen van mijn rijbewijs niet meer de auto ingestapt. Ik zei altijd: “Ik kan wel goed autorijden, maar anderen om mij heen kunnen het niet”. Een slap excuus natuurlijk, maar nu met alle verandering om en rond mijn lichamelijke en geestelijke ontwikkeling, heb ik haar gevraagd om weer rijlessen te mogen volgen. En dat kon. Voor mij ook weer een grote stap in mijn zelfvertrouwen.
En wie weet rijd ik binnenkort wel in mijn eigen scheurbakkie, die misschien ook weer bij een andere dame uit de groep vandaan komt, want zij heeft een autobedrijf.
Het is zo leuk om op die manier contacten te hebben en mensen te leren kennen.

Met de bus

Toen ik dit avontuur begon, moest ik met de bus. Daar heb/had ik geen probleem mee, want het is mijn keuze om dit aan te gaan. Nu is er een hele lieve dame bij die 2 straten achter bij mij woont en met wie ik mee mag rijden. We hebben altijd leuke gesprekken (werken allebei op een basisschool, zelfs bij dezelfde stichting), zijn allebei bezig om onze eetmeter zo goed mogelijk in te vullen en regelmatig worden er dus proteïne repen uitgewisseld om te vergelijken. Dat is zo ontzettend gezellig. Maar ook zijn daar moeder en dochter, die het ook geen probleem vinden om om te rijden om mij thuis af te zetten. Ik voel me soms bezwaard om op hun voorstel in te gaan, maar dat is voor hun geen probleem.

Al met al hoop ik duidelijk gemaakt te hebben is dat ik mij helemaal op mijn plek voel bij deze groep. Ondanks dat er dus niveau verschil is, wordt hier wel rekening mee gehouden. Iedereen wordt gerespecteerd en er is dus ook nog ruimte voor een gezellig praatje of even lekker lachen.

Side note

Ik heb sinds dinsdag mijn nieuwe sportbh binnen van Naron en wat een verlichting is dat. Alles zit zo lekker strak ingesnoerd dat er geen beweging meer in te krijgen is, maar ik heb dus ook echt geen last van mijn bandjes die afzakken, haakjes die eigenlijk te los zitten.

Mocht je goed advies willen en een kwalitatief goede (sport)bh willen aanschaffen, zou ik zeker een kijkje gaan nemen bij Naron in Breda. Voor mij was het al een bekende zaak waar vooral veel bikini’s vandaan komen, maar er is zoveel te halen. Doen dus!!

Groetjes, Eveline