Mijn kleren zitten losser, heb een betere nachtrust, ik ben daadkrachtiger. Veranderingen die zich de afgelopen weken hebben ontwikkelt en nog volop aan het ontwikkelen zijn.
Ik merk dat ik steeds een beetje trotser ben op mezelf. Iets wat ook nieuw is voor mij. Ik kan echt wel trots zijn op mezelf, maar dat was meer op de grotere dingen in mijn leven. Trots op bijvoorbeeld behalen van diploma, mijn werk, mijn relatie, ons huis. Afgelopen week had ik toevallig een situatie die heel duidelijk die veranderingen in beeld bracht en dus ook een moment dat ik trots was op mezelf.
Het was avond, net terug van weer een heerlijke training. Nog even wat gedronken met Linda en daarna wilde we beneden alles af sluiten om naar bed te gaan. Aan het begin van de week maak ik altijd (bijna altijd, 9 van de 10 weken gelukt) een weekschema waarin per dag mijn ontbijt, lunch en avondeten staat. Voordat ik naar boven wilde lopen bedacht ik me om te kijken wat mijn ontbijt was voor de volgende ochtend. Overnight oats stond op het menu. Een heerlijk ontbijt maar zoals de naam zegt het moet een nachtje staan. Ik ben toen mijn ontbijt gaan voorbereiden en daarna naar bed gegaan. In bed zei ik tegen Linda dat ik merk dat ik daadkrachtiger ben. Ik was echt wel moe en wilde lekker gaan slapen, voorheen had ik gedacht ‘ik kijk morgen wel wat ik eet, heb er nu geen zin in’. Nu kwam die optie al bijna niet meer op in mijn hoofd en ben (zonder mezelf enorm te moeten motiveren) het ontbijt klaar gaan maken.
Is dit dan dat commitment met mezelf? Voorbereiding maken en gewoon doen? De daadkrachtige ik, die haar acties niet uitstelt? Ik denk van wel. En hoe vaker ik doe wat ik wil/bedenk hoe gemakkelijker mij het af gaat. Dit gaat echt niet de hele week goed. En er zitten momenten tussen dat ik toch naar een ongezonde keuze grijp. Ik kon altijd goed boos worden op mezelf, omdat ik dan weer was teruggevallen en het dus niet kon. Wanneer er nu zo een moment voor doet, signaleer ik dit en herpak mezelf. Ik heb deze week bijvoorbeeld schuimpjes gegeten. We hadden een schaaltje met koekjes en schuimpjes op tafel staan voor visite. Tijdens het koken had ik echt trek en zag die schuimpjes staan. Voordat ik het wist had ik er alweer 4 op (ja niet eentje, meteen 4). Als een klein kind biechtte ik dit op tegen Linda. Ook hier ben ik eerlijker in geworden. Als ik het voor mezelf houd lijkt het alsof het niet gebeurd is. Maar door het tegen iemand te zeggen, hoe flauw ook, zeg ik het ook een soort van tegen mezelf. Uiteindelijk hadden we een passende ‘sanctie’ bedacht; 10 burpees per schuimpje. En de mensen die mij burpees hebben zien doen, weten hoe dol ik hier op ben haha. De schaal met lekkers staat nog steeds op tafel, maar heb er sindsdien niks meer van gegeten.
Het gaat dus goed met me. Ik vind steeds beter mijn balans. Ik vind het wel pittig dat ik bijna geen avond meer thuis met Linda kan zijn ivm het sporten, maar dat is nu even niet anders. Ik krijg onwijs veel lieve berichten van de mensen om mij geen en dit geeft echt vertrouwen. Mijn eerste doel is behaald, ik ben af van die drie cijfers voor de komma. Nu mijn doel voor kerst, -10 kg. Nog 1,1 kg te gaan. Dus komende weken weer volle bak met goede moed en zonder schuimpjes er tegenaan! Ik kijk ernaar uit dat ik mijn oude broeken weer ga passen en ik mijn riem nog een gaatje strakker kan doen. En ook op sportgebied, mijn eerste box jumps zijn weer gelukt. Dit soort overwinningen maken me trots. Het gaat allemaal niet perfect, maar dat hoeft ook niet. Het gaat namelijk goed, ik houd het vol en ik zie resultaat!
Groetjes Birgit
Birgit wordt begeleid door Enforce Halderberge, je kunt Birgit ook bij ons volgen via Facebook en YouTube.
