In de afgelopen weken heb ik me gerealiseerd wat voor impact de crisis eigenlijk écht op mij heeft gehad tot nu toe. Lang deed ik dat niet. Ik dacht: ik ben flexibel, pas me aan. Ik accepteer dat we niet uiteten kunnen, ik niet naar de nagelsalon kan en daarmee was het af. Maar de afgelopen tijd merk ik hoe het erin hakt. Een soort gevoel van eenzaamheid overviel me. Niet omdat ik alleen ben maar omdat ik me soms alleen voel. En radeloos. Opgesloten in huis. En wie is dan je beste vriend? Beschuit met muisjes, crackers met smeerkaas en Ben&Jerry’s ijs. En of ik ervan heb genoten. En nog steeds geniet. Het is één ding om te snacken maar je kan er dan maar beter van genieten in plaats van dat het zo zwaar beladen wordt. No regrets. Ik ben trouwens niet zwanger, die muisjes zijn gewoon een typische guilty pleasure, haha.

Het afvallen gaat verder, maar echt onwijs traag. Toen ik bij de diëtiste kwam, zette zij even alles in perspectief. Ze vroeg of ik wilde afvallen. Ik zei volmondig ja. De kilo’s die er nu af zijn, voelden dubbel zo zwaar toen ze er nog aan zaten. Ik voel me fitter en fijner. Hierop zei ze dat als ik 1kg per maand zou verliezen, ik aan het einde van het jaar toch 12kg ben afgevallen. Afvallen is een proces. Wat ze zei, was helemaal geen rocket science en al helemaal geen lastige rekensom. Toch bracht het me rust en bevestiging: beter langzaam en blijvend dan snel en alle kilo’s weer terug zoals dat eerder is gebeurd. Meedoen aan een Afvalrace brengt enigszins pressure mee. It’s in the name: het is een race. Je gaat in principe dus voor het meest mogelijk haalbare. Na dit gesprek wist ik echter dat ik niet snel wil afvallen, maar blijvend. Ik ben op zoek naar de balans tussen blijven én blijvend afvallen en het hoogst haalbare bereiken. Kennelijk gaat dat bij mij niet hand in hand, dat heeft het verleden al eens laten zien. Overigens wil ik ook benadrukken dat het ‘m niet alleen in de kilo’s zit. De omvang van m’n taille bijvoorbeeld blijft slinken. Altijd fijn! Natuurlijk weet ik: skip die crackers. Of eet in elk geval binnen je macro’s, dat scheelt al een hoop.

Al met al voel ik me nu best goed. Guess what? Ik heb een baan! Ik ben deze week aangenomen, het gebeurde allemaal in een dag. Reageren, solliciteren en aangenomen. Het is een verademing maar ook spannend dat ik eindelijk weer fulltime aan de slag kan. Eindelijk weer bezig. Wel even nadenken hoe ik ervoor ga zorgen dat ik goed en gezond eet. Ik geef hierover in de volgende blog een update. Nu ga ik maar verder op zoek naar een lunchtas voor mee naar m’n nieuwe job 😉

Liefs,
Laressa

Laressa wordt begeleid door de mastertrainers van Enforce Den Haag, De Afvalrace wordt gesponsord door New Care supplements