Tijdens de Afvalrace ben ik mezelf diverse malen tegen gekomen. Je gaat wat emoties betreft door een rollingcoaster. De steun van familie en vrienden is dan erg belangrijk. De afgelopen maanden hebben jullie kunnen lezen dat alles met ups en downs is gegaan en door de steun van mijn familie en vrienden ben ik hier doorheen gekomen.

In deze blog hebben de personen die voor mij het belangrijkste waren tijdens mijn afvalrace een stukje geschreven.

Mijn zus
Supertrots op mijn liefste zus! Al sinds ik me kan herinneren heeft mijn zus een grote strijd met haar lichaam. Hoe vaak ze al niet geprobeerd heeft om die kilo’s kwijt te raken, zodat ze blij met zichzelf kon zijn. Genoeg pogingen die ze heeft gedaan, maar elke keer viel ze terug in haar oude patroon. Mijn zus is echt een emotionele eter, maar ook een gezelschapseter. Eten is gewoon helemaal haar ding. Dat helpt niet mee als je het gevecht met de kilo’s moet aan gaan. Dan waren er na hard werken 5 kilo’s af, maar gebeurde er weer iets, waardoor binnen no time weer 5 kilo’s of zelfs meer er aan kwamen. Ik denk dat ze alle diëten heeft geprobeerd. Sommigen werkten even, sommigen helemaal niet. En toen kwam het moment dat ze aan de Afvalrace mee mocht doen. Hoe blij ze was dat ze dit had gewonnen en nu toch echt dat moment was aangekomen dat ze voorgoed de strijd met de kilo’s zou aan gaan. Het zou zwaar worden dat wist ze, maar ze was er helemaal klaar voor. Toen ik het hoorde was ik ook zo blij. Zou nu eindelijk het moment gaan aankomen dat ik mijn zus gelukkig ga zien. Dat ze naar haarzelf in de spiegel kan kijken en blij in de stad rond gaat lopen, al zal dat laatste ook gevaarlijk zijn. Vol goede moed begon ze aan de race. Sporten en het aanpassen van je eetpatroon. Geen zware crashdieet, zoals zoveel andere diëten, maar gewoon “another way of living”. En het gaat haar direct vanaf het begin goed af. Elke week vliegen de kilo’s er af. Het sporten was soms wat zwaarder, zeker met het werk wat zij doet waardoor ze soms laat op de dag klaar is en direct door naar haar trainer moest. Maar ze doet het wel. En nu 5 maanden later zie ik eindelijk de Debby waar ik zo lang op gewacht heb. Die nu foto’s van zichzelf maakt, die kleding kan kopen in de winkels waar ze altijd voor de etalage heeft staan loeren en die nu fitter is dan dat ze ooit geweest is. Ze ging voor een doel en met nog een kleine 4 weken te gaan, gaat ze dat nog halen ook. Ik voel helemaal dat ze die M“knop” nu echt heeft gevonden waardoor ze over 4 weken – wanneer de begeleiding op houdt – het ook helemaal zelf verder kan oppakken en volhouden. Ze heeft het zetje gekregen wat ze zo nodig had. Ik ben echt supertrots op haar. Zie nu die mooie vrouw die ze altijd al geweest is, maar dat ze nu ook helemaal uitstraalt. Lieve zus, ga zo door! Vaarwel de oude Debby. Hier ben jij. In karakter nog precies dezelfde, in uiterlijk de vrouw die je zo graag wilde zijn en nu bent. Geniet van alles wat komen gaat. Het is je zo ontzettend gegund. Hou van jou!

Mijn ouders
Als ouders van Debby, zien we een andere Debby dan voor de afvalrace en nu tijdens de afvalrace en dan niet alleen in gewicht. Voor de afvalrace: een zorgzame dame , die vooral aan het zorgen was voor andere, maar niet voor zichzelf zorgde. Wanneer ze emotioneel was ging ze eten. Tijdens de afvalrace: is ze nog steeds de zorgzame dame voor een ander, maar nu zorgt ze ook goed voor zichzelf. Ze eet veel gezonder en heeft geleerd binnen de calorieën te blijven, ze kleedt zich beter en is met haar droombaan bezig. Kortom we zien onze dochter nu stralen en heeft al meer zelfvertrouwen. Hou van je! Dikke kus pa en ma.

Mijn schoonouders:
Even een woordje van ons. Ja ja het is bijna zover! Na een paar moeilijke maanden van werken, sporten en diëten is het je toch gelukt. Het is niet altijd even makkelijk om na je werk nog te sporten, dan nog te eten en dan weer vroeg op, maar je bleef door zetten en het resultaat mag er dan ook wezen. Je hebt nog even te gaan voor nog een mooier resultaat en dan mag je ook super, super trots zijn op je zelf. Wij zijn dat zeker! Super super trots! Wat een kanjer ben je. Dikke knuffel Els en Ed.

Mijn collega
De Afvalrace, dit was het onderwerp waar je het dagelijks over had. Je wilde er heel graag aan deelnemen omdat je al een tijdje aan het worstelen was met je gewicht. Je was daarom ook de gelukkigste vrouw op aarde toen je hoorde dat je uitgekozen was! Ik was zo blij voor je, maar eerlijk gezegd ook een beetje sceptisch.

Vragen zoals:
– Zal het niet te zwaar zijn in combinatie met werk?
– Zal je het wel leuk vinden?
– Zal je het wel volhouden?

Waren vragen die door mijn hoofd spookte. Maar nee, je wist het gewoon zeker: dit is wat jij nodig had om je doel te kunnen bereiken. Al snel was ik er ook van overtuigd dat dit een mooie kans voor je was en jij deze kans met beide handen zou aangrijpen. Je zet je namelijk altijd 100% in wanneer je gemotiveerd bent en dit was je ook zeker. Je hebt jezelf de afgelopen maanden ook echt bewezen, iedereen ziet wat voor een sterke vrouw je bent. Het vergt namelijk veel doorzettingsvermogen en discipline om deel te nemen aan de afvalrace. Commitment is daarom ook zeker een sterke kwaliteit waarover jij beschikt en heel trots over mag zijn! Het einde is in zicht en het is overduidelijk dat je je doel al bereikt hebt, want oooh wat krijg je veel complimenten! Zoveel complimenten dat je soms zelf even niet meer weet wat je zeggen moet. Je straalt en bent trots op de resultaten. Binnenkort zal je zonder begeleiding verder aan de slag moeten, want op je nieuwe gewicht blijven zal ook een uitdaging zijn. Blijf in jezelf geloven en houd je doel voor ogen, dan zal het zeker goed komen. Want lieve Debby, je bent een strijder! Liefs Saskia

Mijn vriend
Ik vond het heel leuk toen we met zijn tweeën naar de eerste oproep gingen, We kregen op dat moment te horen hoe en wat de afspraken waren. Hebben met Daniëlle gesproken, Ik dacht eerst dat lukt nooit in zo’n korte tijd maar ze is zo hard bezig met trainen, dat haar doel verdubbeld is. Ben super trots op haar. En hoop ook dat ze het ook vol houdt. Ik hou van je, je vent!

Mijn maatje
Lief maatje, Ik heb Debski (zo stelde Debby zich altijd voor) leren kennen via de korfbal. Na enige tijd werden wij Matties. Niemand had ooit gedacht dat wij dat zouden worden. We verschillen best veel en toch match dat zo blijkt nu al weer langer dan 12 jaar. Ben super trots op Debby dat ze meedoet aan de afval race en dat ze haar doel meer dan bereiken gaat. Ik weet dat Debby nooit happy (zacht uitgedrukt) met haarzelf is geweest en van alles heeft gedaan om af te vallen. Jaar in en uit zag ik Debby worstelen met haarzelf, verbergen van haarzelf, voor de buitenwereld lachen maar van binnen 1 bonk onzekerheid. Het viel mij altijd zwaar als Debby in zo’n periode zat. Je probeert te steunen waar je kan, maar Debby moest het uiteindelijk doen. Laatst toen Debby bij mij binnenstapte was ik totaal verrast en heb met open mond haar van top tot teen in mij opgenomen. Voor mij stond een blije Debby met glans in haar ogen, brede glimlach en een vrouw die nu in de spiegel naar haarzelf durft te kijken. Er zijn dan geen woorden voor mij om te omschrijven hoe blij ik ben om haar zo te zien. Dit jaar hopen wij samen op vakantie te gaan en ik weet meer dan zeker dat ik met een Debby op vakantie gaat die zelf vertrouwen heeft en zich durft te laten zien. Debby ben meer dan TROTS op jou! X Rijkkie

Ik
Na het lezen van al deze woorden werd ik toch wel emotioneel. Voel me zo vereerd met deze lieve personen om mij heen en wat een lieve woorden.

Ik wil hierbij gelijk gebruik maken om vooral de mensen in mijn blog, maar ook personen die er niet in staan super te bedanken voor alle steun en ook voor het begrip van emoties in moeilijke tijden. Zonder jullie steun had ik dit zeker niet bereikt.

Mijn medekandidaten van de Afvalrace super bedankt voor alle tips adviezen en steun die jullie hebben gegeven. Jullie zaten in dezelfde positie en begrepen daardoor nog beter de ups en downs tijdens de afvalrace. Ik ben super blij dat we zo’n leuke groep zijn en dat we er voor elkaar waren in moeilijke tijden.

Als laatste wil ik ook mijn personal trainster Danielle bedanken voor het schelden tijdens de trainingen, de tranen en ook mijn wisselende emoties. Je was er altijd voor me en zonder jou had ik dit doel zeker niet gehaald.

Groetjes Debby

Debby wordt begeleid door Enforce Den Haag, je kunt Debby ook bij ons volgen via Facebook en YouTube.